Archiwalna treść artykułu.
Metody unikania podwójnego opodatkowania:
1) metoda odliczenia proporcjonalnego
(dot. odpowiednio dochodów opodatkowanych wg skali podatkowej oraz podatkiem liniowym)
Stosowanie tej metody oznacza, że dochód osiągnięty za granicą jest opodatkowany w Polsce, ale od obliczonego podatku można odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.
Jeśli do uzyskanych dochodów ma zastosowanie wskazana metoda wówczas obowiązek złożenia zeznania podatkowego występuje zawsze, niezależnie od tego, czy oprócz dochodów uzyskanych przez podatnika za granicą uzyskał on również w Polsce inne dochody podlegające opodatkowaniu.
Metoda odliczenia proporcjonalnego polega na tym, że:
a) do dochodów podlegających opodatkowaniu uzyskanych przez podatnika w Polsce dodaje się dochody uzyskane przez niego za granicą,
b) od tak ustalonej sumy dochodów oblicza się podatek,
c) następnie oblicza się limit odliczenia podatku zapłaconego za granicą, tzn. obliczony podatek zgodnie z lit. b mnoży się przez dochód uzyskany za granicą i następnie dzieli przez łączne dochody (polskie i zagraniczne),
d) od podatku obliczonego od całości uzyskanego przez podatnika dochodu (z Polski i zagranicy) odejmuje się podatek zapłacony za granicą, jednak tylko do wysokości limitu obliczonego zgodnie z lit. c.
Metoda odliczenia proporcjonalnego ma zastosowanie, jeśli z państwem, w którym osiągnięto dochody została zawarta umowa i stanowi ona o zastosowaniu wskazanej metody lub Polska nie zwarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z danym państwem.
2) metoda wyłączenia z progresją
Stosowanie tej metody oznacza, że zwalnia się z opodatkowania w Polsce dochód uzyskany za granicą, ale ma on wpływ na ustalenie stopy procentowej, wg której należy obliczyć należny podatek od dochodu osiągniętego w Polsce.
Jeśli do uzyskanych dochodów ma zastosowanie wskazana metoda wówczas obowiązek złożenia zeznania podatkowego występuje w sytuacji gdy podatnik będący polskim rezydentem uzyskał dochody opodatkowane wg skali podatkowej zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jeśli polski rezydent uzyska dochody tylko w kraju, w którym umowa przewiduje zastosowanie metody wyłączenia, a nie uzyska żadnych dochodów podlegających opodatkowaniu wg skali w Polsce, nie będzie wówczas w ogóle rozliczał się z polskim fiskusem.
Metoda wyłączenia z progresją polega na tym, że:
a) do dochodów podlegających opodatkowaniu uzyskanych przez podatnika w Polsce dodaje się dochody uzyskane przez niego za granicą,
b) od tak ustalonej sumy dochodów oblicza się podatek wg skali podatkowej,
c) następnie oblicza się stopę procentową, tzn. obliczony podatek dzieli się przez sumę dochodów z Polski i zagranicy (obliczonych zgodnie z lit. a), a następnie mnoży się przez 100,
d) stopę procentową mnoży się przez polskie dochody podlegające opodatkowaniu.
Progresja a podatek liniowy
W przypadku, gdy dochód uzyskany za granicą jest opodatkowany podatkiem liniowym to zasady opodatkowania takich dochodów reguluje art. 30c ust. 4 i 5 ustawy o PDoF. Zgodnie z tym przepisem dochody opodatkowane podatkiem liniowym łączy się z dochodami uzyskanymi w Polsce tylko wówczas, gdy nie są one zwolnione z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Zatem dochody uzyskane przez podatnika podatku liniowego za granicą, do których ma zastosowanie metoda z progresją nie mają wpływu na wysokość podatku płaconego przez podatnika w Polsce i nie uwzględnia się ich w rozliczeniu rocznym na zeznaniu PIT-36L i jego załącznikach.
UWAGA:
Metody unikania podwójnego opodatkowania należy stosować tylko w sytuacji, kiedy zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody mogą być opodatkowane za granicą.