Archiwalna treść artykułu.

Podstawowe zasady rozliczania w zeznaniu rocznym dochodów ze stosunku pracy uzyskanych za granicą w 2018 roku

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych:
1. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy),
2. za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Dochody uzyskane za granicą ze stosunku pracy należy rozliczyć na formularzu PIT-36, wykazując je również na załączniku PIT/ZG.
Przychodem uzyskanym za granicą jest kwota zarobku brutto (bez pomniejszania o pobrany za granicą podatek).
Przychodu uzyskanego za granicą nie można pomniejszać o wydatki, np. związane z zakwaterowaniem czy podróżą z Polski do kraju w którym wykonuje się pracę.
W zeznaniu rocznym należy wykazać przychód uzyskany za granicą pomniejszony o kwotę należnych diet.
Pomniejszania przychodu o należne diety dokonuje się w ten sposób, że za każdy dzień pobytu za granicą, w którym trwał stosunek służbowy, stosunek pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczy stosunku pracy, przysługuje kwota wolna od podatku w wysokości 30% diety.
Kwota diety uzależniona jest od kraju, w którym wykonywano pracę i wynika z załącznika do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z dnia 5 lutego 2013 r. poz. 167), które weszło w życie z dniem 1 marca 2013 r.
Jeżeli po odliczeniu od przychodu brutto przysługującej kwoty diet, uzyskano kwotę ujemną lub zero, oznacza to, że nie uzyskano dochodu za granicą.
Jako koszt uzyskania przychodu należy zastosować koszty w wysokości, jakie przysługują osobie zatrudnionej w Polsce na umowę o pracę.

Przeliczanie na złote:
- przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu,
- koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu,
- kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek, wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku
(podstawa prawna: art. 11a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosuje się dwie metody rozliczania: metodę wyłączenia z progresją lub metodę odliczenia proporcjonalnego.
Sposób rozliczenia w Polsce dochodu uzyskanego za granicą z pracy najemnej zależy od postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę z poszczególnymi państwami.
Jeżeli uzyskano dochód w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, rozliczenia takiego dochodu w Polsce należy dokonać metodą odliczenia proporcjonalnego.

Metoda wyłączenia z progresją

W przypadku uzyskania dochodów ze stosunku pracy w państwie, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania a z umowy tej wynika, że dochody tam uzyskane mogą być opodatkowane tylko w tym państwie to:
- dochody takie są w Polsce zwolnione z podatku, jednak wykazuje się je w zeznaniu, celem obliczenia stopy procentowej, według której należy obliczyć kwotę podatku od dochodów uzyskanych w Polsce,
- jeżeli w Polsce nie uzyskano dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych, nie ma obowiązku rozliczania się z takiego dochodu w Polsce. Dochód taki będzie jednak podlegał wykazaniu w zeznaniu rocznym celem obliczenia stopy procentowej, jeżeli osoba która go uzyskała, będzie chciała rozliczyć się wspólnie z małżonkiem.
Dochód (przychód pomniejszony o diety oraz koszty uzyskania przychodu) uzyskany za granicą, rozliczany tą metodą, należy wpisać w załączniku do zeznania PIT/ZG w poz. 8.
Program przeniesie podaną na załączniku PIT/ZG kwotę do właściwej pozycji na PIT-36, obliczy stopę procentową podatku oraz według tej stopy procentowej, kwotę podatku od dochodów uzyskanych w Polsce.

Program zawiera tabelę umów z państwami. Metodę tę stosuje się m.in. do dochodów uzyskanych w: Albanii, Danii, Chorwacji, Estonii, Francji, Grecji, Irlandii, Japonii, Kanadzie, Litwie, Luksemburgu, Łotwie, Niemczech, Portugalii, Rumunii, Słowenii, Słowacji, Szwecji, Turcji, Ukrainie, Węgrzech, Włoszech.

Metoda odliczenia proporcjonalnego

W przypadku uzyskania dochodów ze stosunku pracy w państwie, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania a z umowy tej wynika, że dochody tam uzyskane mogą być opodatkowane zarówno w tym państwie, jak i w Polsce, to:
- dochody takie podlegają w Polsce rozliczeniu w każdym przypadku, niezależnie od tego czy w Polsce uzyskiwano dochody czy nie,
- jeżeli uzyskano dochody w Polsce, to podatek oblicza się od łącznej kwoty dochodów uzyskanych w kraju i za granicą,
- obliczony podatek należy pomniejszyć o kwotę podatku zapłaconego za granicą, jednak kwota odliczenia nie może być większa od podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany za granicą, tzn. kwota podatku zapłaconego za granicą nie może pomniejszać podatku obliczonego tylko od dochodów uzyskanych w Polsce.
Przy tej metodzie - w programie - kwotę przychodu pomniejszonego o diety oraz kwotę przysługujących kosztów, należy wpisać w odpowiednie podpola do poz. 9 na załączniku do zeznania PIT/ZG.
Natomiast w poz. 10 załącznika PIT/ZG należy wpisać kwotę podatku zapłaconego za granicą.

Program przeniesie podane na załączniku PIT/ZG kwoty we właściwe miejsca na PIT-36 oraz obliczy wysokość podatku zapłaconego za granicą, jaki może zostać odliczony od podatku.

Program zawiera tabelę umów z państwami. Metodę tę stosuje się m.in. do dochodów uzyskanych w: Belgii, Holandii, Macedonii, Rosji, Stanach Zjednoczonych, Tadżykistanie.

Dla każdego państwa, w którym uzyskano dochód, wypełnia się oddzielny PIT/ZG, a kwoty ze wszystkich załączników przenosi się łącznie na PIT-36.

Szczególne rozwiązania dla podatników uzyskujących niektóre przychody za granicą

W wielu przypadkach metoda odliczenia proporcjonalnego jest mniej korzystna od metody wyłączenia z progresją, obowiązujące przepisy tzw. ustawy abolicyjnej zrównują obciążenia podatkowe pomiędzy tymi dwiema metodami. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzona została w art. 27g ulga, która pozwala odliczyć od podatku kwotę wynikającą z różnicy pomiędzy podatkiem obliczonym metodą odliczenia proporcjonalnego a podatkiem obliczonym metodą wyłączenia z progresją.

Aby prawidłowo ustalić wysokość kwoty możliwej do odliczenia, należy najpierw obliczyć podatek przy zastosowaniu metody z progresją a następnie stosując metodę odliczenia proporcjonalnego.

Odliczaną kwotę podatku wykazuje się w załączniku PIT/O w poz. 41/42. Szczegółowe objaśnienia na temat ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy zawarte są w pliku pomocy do poz. 41/42 na PIT/O.

Odliczanie składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne zapłaconych za granicą

W zeznaniu za rok 2018 można odliczać od dochodu obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne oraz od podatku obowiązkowe składki na ubezpieczenie zdrowotne zapłacone lub pobrane za granicą.

Odliczeniu podlegają wyłącznie składki zapłacone w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej.

Odliczenia można dokonać, jeżeli:
- kwoty składek na ubezpieczenie społeczne nie zostały odliczone od dochodu lub przychodu,
- podstawą obliczenia składek nie jest dochód zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (dochód rozliczany metodą wyłączenia z progresją),
- w umowie międzynarodowej zawartej między Polską a krajem w którym zapłacono składki zawarte jest prawo organów podatkowych do wymiany informacji podatkowych.

Aby dokonać odliczenia należy posiadać dokumenty poświadczające że składki zostały zapłacone.


Przykład pomniejszania przychodu uzyskanego za granicą o przysługujące diety i przeliczania na PLN
np. 1 dieta = 48 EUR
Pierwszy miesiąc pracy - 16 dni pobytu w Finlandii.
Wynagrodzenie otrzymane brutto = 800 EUR
Diety do odliczenia (16 x 48) x 0,3 = 230,40 EUR
Przychód za pierwszy miesiąc pracy = 800-230,40 = 569,60 EUR
Kwotę 569,60 EUR należy przeliczyć na PLN po odpowiednim kursie.
Drugi miesiąc pracy - 31 dni pobytu w Finlandii.
Wynagrodzenie otrzymane brutto = 1200 EUR
Diety do odliczenia (31 x 48) x 0,3 = 446,40 EUR
Przychód za drugi miesiąc pracy = 1200-446,40 = 753,60 EUR
Kwotę 753,60 EUR należy przeliczyć na PLN po odpowiednim kursie.
Kolejne miesiące należy rozliczyć w ten sam sposób.
Suma wynagrodzeń ze wszystkich miesięcy przeliczona na złote będzie przychodem uzyskanym z pracy za granicą.
Kwota tak obliczonego przychodu po pomniejszeniu o przysługujące koszty uzyskania jest dochodem, który wykazuje się w zeznaniu rocznym.


Koszty uzyskania przychodów przysługujące w 2018 roku zatrudnionym na umowę o pracę (w PLN)
Zatrudniony w jednym zakładzie pracy na podstawie jednej umowy o pracę:
- miesięcznie 111,25 zł,
- za cały rok 1335 zł.
Zatrudniony na podstawie więcej niż jednej umowy o pracę, a także zatrudniony w więcej niż jednym zakładzie pracy:
- w każdym zakładzie pracy miesięcznie 111,25 zł,
- za cały rok, łącznie nie więcej niż 2002,05 zł.
Zatrudniony w jednym zakładzie pracy, położonym w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania, nieotrzymujący dodatku za rozłąkę:
- miesięcznie 139,06 zł,
- za cały rok 1668,72 zł.
Zatrudniony w kilku zakładach pracy położonych w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania, nieotrzymujący dodatku za rozłąkę:
- w każdym zakładzie pracy miesięcznie 139,06 zł,
- za cały rok, łącznie nie więcej niż 2502,56 zł.